"ανεμολόγιο"

 

Νίκος Καββαδίας: Ο βάρδος της θάλασσας, της μοναξιάς και του έρωτα

 

Ο «αρμενιστής ποιητής» μπάρκαρε για πρώτη φορά στα 18 του και ταξίδεψε απ’ άκρη σ΄ άκρη της γης, γνωρίζοντας όλου του κόσμου τα σινάφια. Ήταν ένας αεικίνητος θαλασσόλυκος, ένας περιπλανώμενος παραμυθάς που αφηγούνταν χωρίς «φτιασίδια και μαλάματα» ιστορίες απλών ανθρώπων με αληθινά βάσανα.

Αναζητούσε την αυτοπραγμάτωση,  έγραφε γι’ αυτά που αγαπά, για την παντοτινή του ερωμένη τη θάλασσα, μούσα του και αστείρευτη πηγή έμπνευσής του. Στο βάθος του χρόνου, ο μεγάλος του έρωτας για τα πελάγη αποτέλεσε αφορμή για εσωτερικές αναζητήσεις και, μέσα από την ποίησή, η σπουδή της θάλασσας μετουσιώθηκε στη μελέτη του ανθρώπου.

Με αμείλικτη ειλικρίνεια αλλά ταυτόχρονα και με μια συγκινητική τρυφερότητα, ο ποιητής των ναυτικών εξιστόρησε τη βιοπάλη και τα «καταραμένα πάθη» των θαλασσοπόρων.

Η ποίηση του δεν είναι ευφημιστική και εύπεπτη αλλά ωμά ρεαλιστική -μια γροθιά στο στομάχι που σε προσγειώνει στην σκληρή πραγματικότητα των ηρώων του, μία θύμηση πως η ζωή δεν είναι πάντα ρόδινη, και σίγουρα όχι δίκαιη με όλους.

 

Τι να σου τάξω ατίθασο παιδί να σε κρατήσω

Παρηγοριά μου ο σάκος μου, σ’ Αμερική κι Ασία

Σύρμα που κόπηκε στα δυο και πως να το ματίσω;

Κατακαημένε, η θάλασσα μισεί την προδοσία

 ______________

«Πικρία», Νίκος Καββαδίας