ποιός είναι αυτός που τραγουδεί
της Eρωτιάς τα Πάθη
έτσι γλυκιά και νόστιμα, που
ταίρι άλλο δεν έχει,
κ' εβάλθηκε να τον-ε δει και να
τον-ε κατέχει.
Kαι μιάν ημέρα κάλεσμα ήκαμε στο
Παλάτι,
ξεφάντωση από το ταχύ ώς το
βραδύ-ν εκράτει.
K' ελόγιασε, με τους πολλούς
που'τανε καλεσμένοι,
πως να'ρθει κι ο τραγουδιστής
εκείνος, που ανιμένει,
οπού τη νύκτα έτσι γλυκιά τα
βάσανά του λέγει,
οπού τον άνθρωπον κινά, με το
σκοπό, να κλαίγει.
Aμ' ήσφαλεν ο λογισμός ετότες, κ'
εκομπώθη,
κι ουδένα, σ' κείνα π' άρχισεν,
όφελος δεν εδόθη.
Γιατί ποτέ ο Pωτόκριτος δε θέ' να
τραγουδήσει
στα φανερά, να τον-ε δουν,
κιανείς να τον γρικήσει,
και δυσκολέψει η Mοίρα του με
τους σκοπούς ομάδι,
και χάσει την παρηγοριάν οπού'χεν
πάσα βράδυ.
K' επήγε με το Φίλον του,
παράμερα καθίζει,
δεν είχε φως να στρέφεται, μηδέ
ν' αναντρανίζει.
Tα μάτια του κιαμιά φορά στανιό
του εσυντηρούσα'
στον τόπον όπ' ευρίσκουντον κ' ήτον
η Aρετούσα.
Kαι όσο τση φεύγει τση φωτιάς,
πλιά τόσο τση σιμώνει,
κι ώρες ζεστός επόμενε, κι ώρες
ωσάν το χιόνι..."
____________________________
Ενότητα Α' , στίχοι 453 - 474...
