ΟΙ ΣΗΜΑΝΤΟΡΕΣ ΑΝΕΜΟΙ 

Οι σημάντορες άνεμοι που ιερουργούνε

που σηκώνουν το πέλαγος σαν Θεοτόκο

που φυσούν και ανάβουνε τα πορτοκάλια

που σφυρίζουν στα όρη κι έρχονται

Οι αγένειοι δόκιμοι της τρικυμίας

οι δρομείς που διάνυσαν τα ουράνια μίλια

οι Ερμήδες με το μυτερό σκιάδι

και του μαύρου καπνού το κηρύκειο

Ο Μαϊστρος, ο Λεβάντες, ο Γαρμπής

ο Πουνέντες, ο Γραίγος, ο Σιρόκος

η Τραμουντάνα, η Όστρια

___________________-

Δοξαστικόν, Οδυσσέας Ελύτης

"Κρύβω μέσα μου ένα παιδί απαρηγόρητο που θα’ θελε να φτιάξει την ζωή στα μέτρα της καρδιάς του."Τ. Νικηφόρου

"Έχω ανάγκη να είμαι εγώ, και δεν θέλω να ξεχάσω.

Θέλω μόνο να βρω έναν τρόπο να θυμάμαι χωρίς να βυθίζομαι στη θλίψη.."

Jorge Bucay

«Ολοένα σφύριζε ο αέρας κι ολοένα σκοτείνιαζε κι ολοένα έφτανε η μακρινή φωνή στ' αυτιά μου: «μια ζωή ολόκληρη...» «μια ζωή ολόκληρη...»Στον αντικρινό τοίχο οι σκιές των δέντρων παίζανε κινηματογράφο

_____________

Οδυσσέας Ελύτης "Ημερολόγιο ενός αθέατου Απρίλη" (1984)

Λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής… 

Σχεδόν τρέχοντας, έφυγε η Μεγάλη Εβδομάδα και ο ψαλμός που με συνταράσσει πάντα... 

«Τον νυμφώνα Σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον,

και ένδυμα ουκ έχω, ίνα εισέλθω εν αυτώ.

Λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής,

Φωτοδότα, και Σώσον με»

Και σε μετάφραση

"Σωτήρα μου, βλέπω στολισμένο το σπίτι του γάμου,

αλλά δεν έχω κατάλληλα ρούχα για να μπω μέσα.

Κάνε λαμπερή τη στολή της ψυχής μου,

Εσύ που δίνεις το Φως, και Σώσε με"

«ΜΑΝΑ ΠΟΥ’ ΣΑΙ να με δεις: όπως γεννήθηκα, έφυγα. Παραήμουνα λίγος -άλλωστε ποιος νογάει;- και πολλά τα σερνάμενα τέρατα με τα πλάγια, λιπαρά πόδια. Έτσι, στο μάκρος μιας ζωής με τόση δυσκολία στημένης δεν έχουνε απομείνει παρά μια μισοκαταστραμμένη πόρτα και πολλές μεγάλες σάπιες ανεμώνες του νερού. Κείθε περνάω και πάω – που ξέρεις;- για μια κοιλιά γλυκύτερη από την πατρίδα»

__________________

Oδυσσέας Ελύτης, "Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου"

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ «ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ»

Η πόλη με οβελίες αλλού γιορτάζει.

Σταθμός Πελοποννήσου

κι απομεσήμερο του Πάσχα σε παγκάκι

μόνον εσύ κι εγώ καθόμαστε, μητέρα.

Είμαστε γέροι πια κι οι δυο

κι εγώ αφού γράφω ποιήματα

πιο γέρος.

Αλλά πού πήγανε τόσοι δικοί μας;

Μέσα σε μια βδομάδα

δεν απόμεινε κανείς.

Ήταν Μεγάλη βέβαια

γεμάτη πάθη, προδοσίες, σταυρώσεις-

θέλουν πολύ για να υποκύψουν οι κοινοί θνητοί;

Έτσι ακριβώς, από τα Βάγια μέχρι σήμερα

θα ‘πρεπε κάπως να ‘χαμε κι εμείς χωρέσει.

Όμως το Πάσχα τέλειωσε, μητέρα.

Κι εμείς τι θ’ απογίνουμε

σ’ ένα παγκάκι

αθάνατοι

καθώς νυχτώνει;

 ___________

[Από την συλλογή «Ο Άνθρωπος Μόνος», εκδ. Κέδρος]

This Mortal Coil - Song To The Siren (Official Video)

Σπύρος Βασιλείου  (1903 − 1985) 

Ένας από τους πλέον παραγωγικούς, αναγνωρίσιμους και δημοφιλείς Έλληνες εικαστικούς. Ζωγράφος, αγιογράφος, χαράκτης, σκηνογράφος, γραφίστας, διακοσμητής, συγγραφέας-κριτικός, δάσκαλος, έχει στο ενεργητικό του περισσότερα από 5.500 έργα. Την καλλιτεχνική του παραγωγή χαρακτηρίζει η συνάντηση των διδαγμάτων της λαϊκής και της βυζαντινής τέχνης με τους πειραματισμούς των σύγχρονών του ρευμάτων.

Fishing boats Ελαιοτυπία

Με δασκάλους στη Σχολή Καλών Τεχνών του ΕΜΠ (1921 – 1926) τους Καλούδη και Λύτρα, άρχισε να παρουσιάζει τα έργα του σε εκθέσεις αμέσως μετά την αποφοίτησή του (το 1926 εκθέτει στο φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου Αθηνών μαζί με τους Πολύκλειτο Ρέγκο, Σπύρο Κόκκινο και Αντώνη Πολυκανδριώτη, στην «Έκθεση των Τεσσάρων» όπως την αποκάλεσαν). Ο Βασιλείου έκανε την πρώτη ατομική έκθεσή του το 1929 στην γκαλερί Στρατηγοπούλου.

Βασιλείου Σπύρος-BOATS ON GOLDEN WATER, 1973

Το έργο του κινήθηκε πάνω στον άξονα του αιτήματος της επιστροφής στις ρίζες της ελληνικής τέχνης, προκειμένου να συναντήσει τάσεις των κινημάτων του ευρωπαϊκού μοντερνισμού, με τον τρόπο που προσλαμβάνονταν από την καλλιτεχνική ζωή στην Αθήνα. Τα έργα του, τα οποία απεικονίζουν το φυσικό και αστικό τοπίο καθώς και σκηνές της κοινωνικής ζωής, προσεγγίζουν και περιγράφουν την καθημερινότητα με λυρική και ονειρική διάθεση συνδυάζοντας το λόγιο με το λαϊκό στοιχείο και την παράδοση με τον νεωτερισμό. Έχει ενδιαφέρον ο τρόπος κατά τον οποίο στη ζωγραφική του αποτυπώνεται η εξέλιξη του αθηναϊκού τοπίου από τη μεσοπολεμική περίοδο στις δεκαετίες της αντιπαροχής.

Θέα απο το μπαλκόνι

Το σπίτι του κάτω από την Ακρόπολη έχει μετατραπεί από το 2004 σε μουσείο. Φιλοξενεί έργα του Βασιλείου προερχόμενα από ιδιωτικές συλλογές. To Atelier διοργανώνει διαλέξεις, σεμινάρια, ομιλίες, μουσικές βραδιές, εκπαιδευτικά προγράμματα, εικαστικά εργαστήρια και επίσης μεριμνά για την οργάνωση και την ψηφιοποίηση του αρχείου του καλλιτέχνη.