Η μεγάλη αποκάλυψη --- Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Εμείς αναστηθήκαμε

τη νύχτα που έβρεχε
φως,

απ' τη σπηλιά μας
βγήκαμε

κι είπαμε έχει ο Θεός.

Η μεγάλη αποκάλυψη

μην το πεις πουθενά

είναι η αγάπη την
άνοιξη,

όταν τρέμει ξανά.

Το πεφταστέρι άστραψε

γρήγορο σαν την οχιά,

τα ψέματα όλα ανάτρεψε

κι άλλαξε ο κόσμος
τροχιά

____

Η μεγάλη αποκάλυψη.

Στίχοι: Άρης Δαβαράκης - Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα

“Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς”

Καιρός να σπείρεις, καιρός να θερίσεις, καιρός της θλίψης, καιρός της χαράς, καιρός της αγάπης, καιρός της μοναξιάς.

Αν το σκεφτείς έτσι, θα μπορέσεις και στη χαμηλότερη στιγμή να στηριχτείς, γιατί κι αυτή θα ανήκει σ’ έναν από τους καιρούς της ζωής σου…”

Γιώργος Σεφέρης

                                 Με γυροφέρνει η άνοιξη

Με γυροφέρνει η άνοιξη

αλλά εγώ άλλη φορά, πορεία δεν αλλάζω για ένα έαρ.

Ας μοιάζει μ’ οτιδήποτε το σούρουπο.

Δεν θα ποτίζω με το αίμα μου ομοιότητες.

Τα όνειρα που είδα αποδειχτήκαν ανυπόληπτα:

πήγαν και μ’ άλλους ύπνους.

Όχι δεν παίρνω άλλο διαταγές.

Όταν μου λέγανε τα σύννεφα ταξίδευε, ταξίδευα

κι όταν μου λέγανε τα όνειρα περίμενε, περίμενα.

Όχι, δεν παίρνω άλλες διαταγές.

Τα δούλεψα πιστά τα διαλυτά.

Με γυροφέρνει από χθες η άνοιξη.

Μια νεραντζιά με κοίταξε με διάθεση υπόπικρη,

και μου ‘κλεισε το δρόμο μια μυρωδιά επιστροφής.

Με παζαρεύει η τοκογλύφος μνήμη:

για να μου δώσει έναν Μάιο παλιό

μαζί και με τις νεραντζιές,

για να μου δώσει κυρίως τη μορφή,

που στη μεταφορά της

από σταθμό της λύπης σε σταθμό

χτυπήθηκε στα μάτια και στο στόμα

-γι αυτά πληρώνεις-, μου παίρνει ένα μέλλον.”

_________________

Κική Δημουλά, «Μεσιτείες», Ποιήματα, εκδόεις Ίκαρος