Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς
Μουσική: Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
Ερμηνεύτρια: Έλλη Πασπαλά
Είναι φορές που χωρίς
αφορμή,
αφορμή,
κάτι γιορτάζει βαθιά
στο κορμί,
στο κορμί,
και ξαναβλέπεις το φως,
σαν να 'σουν χρόνια
τυφλός.
τυφλός.
Κι ένας αέρας ζεστός
γιασεμιά φορτωμένος,
φυσάει βουρκωμένος.
φυσάει βουρκωμένος.
Είναι φορές που δεν
ξέρω γιατί
ξέρω γιατί
κάτι νυχτώνει βαθιά και
πενθεί
πενθεί
και δε σου κάνει κανείς
κι όπως γυρεύεις να
βρεις
βρεις
λίγο λευκό να πιαστείς
γιασεμί στο σκοτάδι
σαν άστρο ανάβει.
Λευκό μου γιασεμί
μη νυχτώσεις.
Είναι φορές που χωρίς
αφορμή,
αφορμή,
μέσα μου τρέμει μια
ξένη φωνή,
ξένη φωνή,
που μου θυμίζει στιγμές
από παλιές μου ζωές
και ένας αέρας ζεστός
γιασεμιά φορτωμένος,
φυσάει βουρκωμένος.
φυσάει βουρκωμένος.
Λευκό μου γιασεμί, μη
νυχτώσεις...
νυχτώσεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου