"ανεμολόγιο"

 

«If only»

Ω, αν μόνο κάποτε έρθει ο καιρός,

η μόνωση πλησίον μιας παραλίας μακρινής

να πληροί όλα τα φοβερά κενά της ζωής

και των νυχτών της, όλους τους αγώνες

με το Άγνωστο και το Μαύρο, – τούτο μόνο

θ’ αρκούσε, όλα νάταν λυμένα

τα μυστήρια τ’ αγωνιώδη.

 

Αν μόνο η θέα ολοσκέπαστου ουρανού

του φθινοπώρου, που δίνει νέα διαφάνεια

στα βότσαλα της θαλάσσης,

(εκείνη την ανοιχτά πράσινη των ματιών της Νεράιδας)

έφθανε να καλύψει τη ζωή στο σύνολό της,

 – ετούτο μόνο, θάταν κιόλας η ευτυχία.

Όταν μια σου στιγμή,

Άνθρωπε, πούχεις ξεφύγει το πλέγμα των θορύβων,

αισθανθείς άυλος πια και κατασταλαγμένος,

– τούτο, αν ήσουν βέβαιος πως θάταν και το διαρκές·

πως σε μιαν ώρα μέσα, στο πλευρό σου

δεν θα βρισκόταν η Σειρήνα, να σου ταράξει

τη διαφάνεια των βοτσάλων, – και τούτο μόνο

θάταν κιόλας η ευτυχία.

 

Αλλά έρχεται ήδη η φωνή της, από Βορρά, από Νότου,

από Ανατολικά κι από Δυσμών. Βουάνε

όλοι οι ορίζοντες από δαύτη. Έρχεται ολούθε

 με την ουσία της βροχής ή των ανέμων. Με τους αφρούς

των κυμάτων. Το σύμπαν, κι η ψυχή του ανθρώπου,

είναι γεμάτα απ’ αυτή τη φωνή. Ας έρθει. Δεν είναι ακόμη

ερχομένος ο καιρός του Θανάτου.

__________________________

Τ.Κ. Παπατσώνης, Εκλογή Α’. Ursa Minor. Εκλογή Β’ , εκδ. Ίκαρος, 1988