"ανεμολόγιο"

ΣΑΣ ΑΦΗΣΑ ΜΗΝΥΜΑ

Ἐμπρὸς ἐμπρὸς μὲ ἀκοῦτε; Ἐμπρὸς

ἀπὸ μακριὰ τηλεφωνῶ. Δὲν ἀκούγομαι

τί, ξεφορτίστηκε ἡ ἀπόσταση;

Ἀπὸ κινητὸ διάστημα μιλᾶτε;

Νὰ ξαναπατήσω τὸ μηδέν; Κι ἄλλο;

Μὲ ἀκοῦτε τώρα;

Ναὶ μοῦ δίνετε σᾶς παρακαλῶ τὴ μαμά μου;

Τί ἀριθμὸ πῆρα; Τὸν οὐρανὸ

αὐτὸν μοῦ ἔχουν δώσει. Δὲν εἶναι κεῖ;

Μπορῶ νὰ τῆς οὐρλιάξω ἕνα μήνυμα;

Εἶναι μεγάλη ἀνάγκη πεῖτε της

εἶδα στὸν ὕπνο μου ὅτι πέθανε κι ἐγὼ

μικρὸ παιδὶ κατουρημένο γοερὰ

μούσκεμα ὁ φόβος ὡς ἀπάνω

κι ἀκόμα νὰ στεγνώσει.

Νὰ ῾ρθεῖ νὰ τὸν ἀλλάξει.

Ἂν δὲν μπορέσει, τῆς λέτε ἀκόμα ὅτι

ὡρίμασε ἐκείνη ἡ παλιὰ φοβέρα της

πὼς θὰ μὲ φάει ὁ γέρος ἂν δὲν τελειώσω

τὸ φαγητό μου.

Ὡρίμασε ἔγινα γεῦμα γήρατος.

Ὄχι σὲ ταβερνάκι ὀνείρου.

Σὲ κάποιο λαϊκὸ μαγέρικο ποὺ ἄνοιξε

ὁ καθρέφτης.

_______________

Κικὴ Δημουλᾶ - Ἦχος ἀπομακρύνσεων, ἐκδ. Ἴκαρος, 2001