Ένα ταξίδι μακρινό

Ένα ταξίδι μακρινό

έχω στο νου μου μέσα

με τη φευγάτη σκέψη μου

βαρκάρη ε γιαλέσα.

 

Να μου φουσκώνει τα πανιά

του χρόνου τ’ αεράκι

πίσω να μένει η νιότη μου

σαν έρημο νησάκι.

 

Κι όπως γλιστρά στα κύματα

και φεύγει τ’ όνειρό μου

να συναντήσω κάποτε

κι εγώ το θάνατό μου.

 

Και κάθε που ροδίζει η αυγή

στις γειτονιές του κόσμου

να σεργιανά τα πέλαγα

σαν αύρα ο στεναγμός μου.

https://www.youtube.com/watch?v=tP3drbl5vhc&ab_channel=BillyRocker4

_____________________

Στίχοι:  Μήτσος Σταυρακάκης

Μουσική:  Μιχάλης Σταυρακάκης

  

Πέτρος

[...] Δεν έχει άλλα λουλούδια να σου φέρω

όμως μια μέρα θα γίνω ο μέγας κηπουρός

φυτεύω θα κλαδεύω θα ποτίζω

θα 'χω το σπίτι μου πάνω σ' ένα σύννεφο

θ' ανάβω τα όνειρά μου με τον ήλιο [...]

___________________

| Μίλτος Σαχτούρης  | Συλλογή "Παραλογαίς"  |  εκδόσεις Κέδρος 

  

Απόφαση της ήττας

Έφτασες πια στην ηλικία που δεν μπορούσες να

συγκρατήσεις τα χρόνια στον κατήφορο.

…Και ποτέ μην ξεπέσεις στο αχ εμείς

οι καημένοι. (Δε θέλει παρά ένα βηματάκι να το σκεφτούν

οι άλλοι για σένα.)

Έλπιζες από απελπισία.

_________________

                                                     ΥΓ. Μανώλης Αναγνωνστάκης

 «..με ακλόνητη σιγουριά σχεδιάζαμε

όσα δεν επρόκειτο να συμβούν ποτέ –

ίσως καλύτερα έτσι, αφού η ευτυχία κι αν έρθει

πάντα είναι άλλη απ' αυτήν που ονειρευόμαστε..»

_________________

Τίτος Πατρίκιος ("Στα δάση" - "Συγκατοίκηση με το παρόν")

 Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1863-1933)

(Ατελών ποιημάτων), 1915

Σοφοί δε προσιόντων

Θεοὶ μὲν γὰρ μελλόντων, ἂνθρωποι δὲ γιγνομένων,

σοφοὶ δὲ προσιόντων αἰσθάνονται.

Φιλόστρατος, Τὰ ἐς τὸν Τυανέα Ἀπολλώνιον, VIII, 7

Οι άνθρωποι γνωρίζουν τα γινόμενα.

Τα μέλλοντα γνωρίζουν οι θεοί,

πλήρεις και μόνοι κάτοχοι πάντων των φώτων.

Εκ των μελλόντων οι σοφοί τα προσερχόμενα

αντιλαμβάνονται. 

Η ακοή αυτών κάποτε εν ώραις σοβαρών σπουδών

ταράττεται. Η μυστική βοή

τους έρχεται των πλησιαζόντων γεγονότων.

Και την προσέχουν ευλαβείς. 

Ενώ εις την οδόν έξω, ουδέν ακούουν οι λαοί.

_______________________

Αρχείο Καβάφη (Ίδρυμα Ωνάση)

Ο Γιάννης Σκαρίμπας  σε ιδιόγραφο βιογραφικό σημείωμά του έγραφε:

[...] Εφησυχάζω

σχεδόν μόνος στο σπιτάκι μου,

ζων ''αεί - μη - διδασκόμενος'',

εν αναμονή

του ''εσχάτου μου μαθήματος'',

ευχαριστώντας

εκείνο που ονομάζουμε Θεό,

για τα βουνά και τα δάση που είδα.

________________

Και για το ακριβές των παραπάνω αυτών μου ασημάντων, υπογράφομαι,

ο ταπεινότατος

Γιάννης Σκαρίμπας

 Καλλιέργησα με πείσμα την ερημιά μου σαν ένα φυτό εσωτερικού χώρου με ημίφως, άνυδρο, και με μια σπαραχτική καρτερία..."

~ Σαπφώ Νοταρά